یادش بخیر، روزگاری که نگرانم میشد و برایم دعا میکرد... و احساس موفقیت سربلندی تمام وجودم را فرا میگرفت. اشعار بی قید و قافیه ام را اصلاح میکرد.. مثل بلبلی چه چه زنان برایش میخواندم.. اشعاری که منتخبش بودند را عین فال حافظ باز میکردیم و برایم میخواند.. و من هیچوقت فراموش نخواهم کرد آن حجم عمیق احساسات را..